Na vijftien podcasts wilde Cato zich meer op school wilde focussen. Dat vinden we natuurlijk erg jammer, maar goed te begrijpen. Gelukkig stopt Team pLESStic! niet. Marnix leerde Romy kennen tijdens een theaterproject en tijdens alle pauzegesprekken kwam hij erachter dat ze samen een passie deelden; plastic. Van het een kwam het ander en vanaf podcast 16 hoor je Romy als onze nieuwe host.

Maar wie is Romy?

Haha, dat is een goede vraag. Ik ben Romy, ik ben 22 jaar oud en ik heb chemie gestudeerd op de Avans Hogeschool in Breda. Sinds kort mag ik mezelf de officiële nieuwe podcast host van Team pLESStic! noemen. Ik vind het een grote eer om het stokje van Cato over te nemen. In het dagelijks leven ben ik veel met plastic bezig.

Wat doe jij met plastic dan?

Sinds maart werk ik als technisch onderwijsassistent op het biobased lab van de Avans. Dit is een erg bijzonder lab. Aan de ene kant van het lab maken we plastic en aan de andere kant van het lab kijken we hoe we dit gemaakte plastic kunnen verwerken tot een nieuwe product. Het is ons doel om voor deze plastics nieuwe restmaterialen te gebruiken uit de natuur zoals bijvoorbeeld hout, sinaasappelschillen of melkzuur.

“De ene helft van de week begeleid ik de praktijklessen samen met de docenten mee, de andere helft van de week ondersteun ik het lab als er onderzoek wordt gedaan door stagiaires en onderzoekers. Het is erg afwisselend werk.”

’s Ochtends sta je vorkjes te spuitgieten voor de les en die middag sta je weer met een halve gereedschapskist in je handen om een apparaat te onderhouden. Het hoort er allemaal bij.

Oké. Cool. Maar moeten we nog wel meer plastic erbij maken?

Dat is een lastige vraag. Er zijn heel veel soorten plastic. Ik denk vooral dat we de waarde van het materiaal anders moeten gaan inschatten. Er gaat veel tijd zitten in het maken ervan, maar we gooien een groot deel van het plastic in de kleinste moeite weg. Sommige buizen zijn bijvoorbeeld gemaakt van PVC. Een geweldig soort materiaal wat lang meegaat onder de grond of in gebouwen. Dat wil je ook niet van ander soort materiaal hebben, dan moet je iedere keer nieuwe buizen aanleggen. Van single-use plastics moeten we naar mijn mening wel helemaal afstappen. Of we moeten een nieuwe soort plastic verzinnen die we na gebruik makkelijk kunnen terugbrengen naar de grondstoffen en als bonus ook nog afbreekbaar is in de natuur. Maar zover zijn we nu op grote schaal nog niet.

Wat is jouw droom voor de toekomst?

Ik hoop dat ik op de Avans tijdens mijn werk nog veel meer mooie ontdekkingen mag doen samen met de studenten, onderzoekers en docenten. We hebben nog een lange weg te gaan en ik neem jullie daar de komende tijd graag in mee.